دعا برای مسلمانان، همدلی و همزبانی

مقدمه
حضرت امام صادق (علیه السلام) در حدیثی اشاره می کند:« إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) الصِّیَامَ لِیَسْتَوِیَ بِهِ الْغَنِیُّ وَ الْفَقِیر» [1] خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنی و فقیر) مساوی گردند. از این حدیث استفاده می شود که فقیرو غنی باید همه این عمل عبادی را انجام دهند و اینطور نیست کسی که ثروتمند است بگوید: من روزه نمی گیرم و به جایش کفاره می دهم، نه اینظور نیست. جریان کفاره هم حساب و کتاب خود را دارد و باید در پرداختن کفاره قصد قربت داشت و ...
روزه عامل همدلی و همزبانی
طبعاً وقتی جامعه اعم از فقیر و غنی همه روزه بگیرند؛ این باعث افزایش همدلی و همزبانی، در بین افراد آن جامعه می شود. هم افزایش دین و معنویت را در جامعه در پی دارد و هم از ورود شبهات نسبت به معنویت و دیندای (روزه) جلوگیری می کند.
بحث افطاری دادن هم یکی از آن همدلیها و همزبانیها و همگراییهای ماه مبارک رمضان است و واضح است اگر این روحیه همگرایی و محبت را بتوانیم در بین جامعه گسترش داده و به ایام دیگر سال به طرق مختلف، سرایت دهیم؛ خیلی از اختلافات و بگومگوهای جامعه و کمبود محبت ها را که کالای نایاب این زمان است؛ مهار کرده ایم.
حضور اقشار مختلف جامعه در مساجد و هیئت های مذهبی که اوجش در شبهای قدر است؛ سرمایه ی عظیمیست از همدلی و همزبانی، هر روز بعد از نمازها برای هم دعا می کنیم، التماس دعا داریم از هم، برای برطرف شدن مشکلات جامعه ی خودمان و جوامع مسلمان دعا می کنیم، همه ی اینها ما را به سمت همدلی و همزبانی با پیرامونمان سوق می دهد. و این را دعاهای ماه رمضان، به ما یاد می دهند.  «اَللّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیرٍ، اَللّهُمَّ اَشْبِعْ کُلَّ جایِعٍ، اَللّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیانٍ، اَللّهُمَّ اقْضِ دَیْنَ کُلِّ مَدینٍ، اَللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ، اَللّهُمَّ رُدّ کُلَّ غَریبٍ، اَللّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اَسیرٍ، اَللّهُمَّ اَصْلِحْ کُلَّ فاسِدٍ مِنْ اُمُورِ المُسلمین و ...»[2]  خدایا دارا کن هر نداری را، خدایا سیر کن هر گرسنه ای را، خدایا بپوشان هر برهنه ای را، خدایا ادا کن قرض هر قرضداری را، خدایا بگشا اندوه هر غمزده ای را، خدایا به وطن بازگردان هردور از وطنی را، خدایا آزاد کن هر اسیری را، خدایا اصلاح کن هر فسادی را از کارمسلمین
از خدای بزرگ می خواهیم که جمیع مسلمانان را، از مشکلات پیش رو نجات دهد و همدلی و همزبانی و وحدت را نصیب دولتهای مسلمان بگرداند تا شاهد این برادر کشیها و خونریزیها که متاسفانه با شعار دین انجام می شود؛ نباشیم. انشاءالله
نتیجه گیری
ماه مبارک رمضان ماه بهار قرآن و ماه افطاری دادن به برادران دینیست. این خصلتها ما را به همگرایی و همدلی و همزبانی رهنمون می سازد. در این چند سال اخیر و مخصوصاً ماه رمضان، متاسفانه شاهد اختلاف بین مسلمانان بوده و هستیم، در حالی که قرآن که این ماه عزیز؛ بهار آن است می فرماید:« إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ» [حجرات/10] در حقیقت مؤمنان با هم برادرند پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید امید که مورد رحمت قرار گیرید.
گویا ما این تقوای الهی را (پروا داشتن از خدا را) مورد بی مهری قرار دادیم. باید سران دولتهای مسلمان بیشتر در مورد آیات الهی بیندیشند.
خداوند توفیق تامل در آیاتش را به همه ی ما ارزانی دارد. انشاءالله
مخصوصاً در این ماه خدا و در این روزها مذاکرات نفس گیر هسته ی در جریان است. ما باید با همدلی بیشتر و تمرکز بر روی یک دیدگاه مطمئن، ایران عزیز را با یاری خدا از این گردنه ی صعب العبور ؛ با موفقیت عبور دهیم.
پی نوشتها
[1] من لا یحضره الفقیه ج 2 ص 73، ح 1766
[2] کلیات مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی،انتشارات محدث، چاپ چهارم 1388، ص 337